KSIĘŻYC 

W NOWIU

cały zacieniony

 

- pokazuje głęboki 
sens tymczasowego wycofania
się, by "przez chwilę" skupić
uwagę i energię na swoich 
planach... Skłania też do 
refleksji i oczyszczenia.

 

Gdy Księżyc ponownie
stanie się widoczny, a my wyrwiemy się z zadumy lub chwilowego letargu, mamy szansę odrodzić się z jeszcze większą mocą i trysnąć zasobem nowych sił.

 

W czasie nowiu ;

 - W świecie materii 
organizm łatwiej wydala 
wszelkie toksyny.

 

- W świecie ducha 
ujawniają się wszelkiego 
typu stany depresyjne,
przygnębienie, lęki,
stłumione agresje, 
niepokoje...  

 

Oczywiście - po to, byśmy
mogli je tak samo sprawnie usunąć, jak organizm usuwa toksyny. Jest to CZAS korzystny dla nieustraszonych badaczy swojej ciemnej strony. 

 

"SUPERNÓW" 
- to moment zaćmienia
Słońca, gdy Księżyc
przesłania je swoją
tarczą.

 

- Ziemianie
obserwują coś, 
jakby Słońce zgasło...
I Księżyca - też
nie widać.

 

Podczas zaćmień Słońca
nawet wiatr przestaje wiać i milkną ptaki, a potem Zachodzą wielkie przemiany - historycy odnotowują zakończenie wojny, obalenie komuny... itp.

 

W chwilach
zaćmienia Księżyca
(czyli w nowiu) Natura
także wraca na chwilę
do "korzeni".

 

Wycisza się,
by usunąć, co
zbędne i nabrać sił
na dalszą ekspansję.

 

 ...

 

KSIĘŻYC 

PRZYBYWAJĄCY

- wygląda jak litera D

 

 

Skłania
do zużywania
energii fizycznej
i psychicznej, gdyż łatwo
ją wówczas regeneruje
i wzmacnia.

 

Ciało i dusza
stają się podatne na rozkwit, wzrost i kumulację. Organizm lepiej niż zwykle wchłania substancje odżywcze, a umysł jest bardziej chłonny na wiedzę.

 

Wszystkiego
przybywa nam
obficie, np. włosy
lub paznokcie, obcięte
w tej fazie, znacznie
szybciej odrastają.

 

W świecie materii
jest to tradycyjny
czas siewu. - Tak 
samo na poziomie
ducha.

 

- Najdoskonalszy moment na
tworzenie wizji wymarzonej przyszłości. Celem może być polepszenie życia i pomnażanie: dobra, mądrości, bogactwa, potomstwa, miłości... Co kto sobie chce.

 

Na ceremoniach 
najlepiej koncentrować
się na uczuciach, związanych
z tym, czego życzymy
sobie najgoręcej.

 

Warto 
zanurkować
całym sobą do świata 
własnych marzeń i...
Dać duszy wszystko, za
czym tęskni serce.

  

...

 

KSIĘŻYC W PEŁNI

- wygląda jak litera "O"

 

 

Potrafi
zburzyć spokój
duszy, wzmaga choroby
psychiczne i depresje, budzi
uśpione żądze, skłania do lunatyzmu,
nakazuje oceanom przypływ,
a także....

 

Oświetla drogę zagubionym wędrowcom  - dosłownie i w przenośni.
W jego magicznym blasku widoczne są najciemniejsze zakamarki duszy, byśmy łatwiej mogli się wszystkiemu przyjrzeć i... podążyć za światłem. Doskonały to moment na wszelkiego typu psychoterapie lecz nie na szukanie miłości, bo może nas zbytnio porwać namiętność. 

 

W czasie 
pełni możemy
mieć problem ze
snem i przeżywamy
wszystko intensywniej, 
mocniej, głębiej...

 

Rośnie poziom
energii, a także i
agresji.  Wzrasta ilość
przestępstw...Jesteśmy
bardziej skłonni do  gniewu 
i gwałtownych reakcji.

 

Zebrane w czasie pełni 
zioła mają zdecydowanie większą siłę i MOC, a ugotowany z nich napój zazwyczaj jest znacznie silniejszy niż zwykle. - Jedna porcja wystarcza często do białego rana.

 

Wszelkie   
niedociągnięcia
i choroby ulegają
zaostrzeniu, zwiększa
się liczba porodów, zdrad,
przestępstw lub
wypadków...

 

Ludzie są
pobudzeni, bardziej
namiętni i obdarzeni
większym apetytem.

 

Pełnia wzmacnia również
intuicję. Sesje w tym czasie stają się więc głęboko terapeutyczne, niezwykle oczyszczające i...  czasem trudne.

 

Możemy jednak
liczyć na wzmocnienie
naszych sił magicznych
i psychicznych. 

 

Dla ludzi
rozwiniętych
i gotowych możliwe
są kolejne, niezwykle
głębokie wtajemniczenia
w arkana duchowej
wiedzy!

 

...

 

 

KSIĘŻYC 

UBYWAJĄCY

- wygląda jak litera C. 

 

 

 

Faza ubywania
to czas oczyszczania! 
- Usuwanie negatywnych
energii z domów i ludzi
jest wtedy zdecydowanie
najskuteczniejsze.  

 

Pozbywamy się wszystkiego, co zbędne,
co chcemy, by znikło na zawsze lub wracało do nas jak najwolniej. Obcinamy lub depilujemy niepotrzebne włosy, paznokcie (skórki) czy zrogowacenia na piętach...  

 

Wyrywamy 
też chwasty i
ścinamy drzewa.

 

Drewno,
pozyskane w
fazie ubywania, jest 
tak oczyszczone z wody
i insektów, że staje się
niezwykle trwałe i odporne.
- Domy z niego potrafią
przetrwać blisko
2 tys.lat.

 

- Generalnie faza ta
wyznacza czas "sprzątania" na wszystkich poziomach bytu. Na ceremonii można to uczynić rytualnie czyli... Mamy szansę pozbyć się pewnych problemów na zawsze!

 

Na pewno 
warto energicznie
pożegnać: choroby, złe
nawyki, nałogi, toksyczne
związki, długi czy trudne
zobowiązania...

 

Sesje mają
wówczas dość
intensywny przebieg
i owocują wspaniałym
samopoczuciem po
rytuałach.

 

 ...

 

 

PERYGEUM

SUPER - KSIĘŻYC

 

 

...działa na nas
szczególnie mocno ,
gdyż zbliża się na
minimalną odległość
do Ziemi.

 

Gdy pełnia
pokrywa się z PERYGEUM, Księżyc jest o 14% większy, świeci o wiele jaśniej i wygląda co najmniej...magicznie.

 

Ma wtedy 
zdolność wyzwalania
ekstremalnych zachowań
emocjonalnych. 

 

Ceremonie
są wówczas szczególnie
trudne, ale za to niezwykle
efektywne.

 

...

 

Można jeszcze 
przeanalizować wybrany  dzień w Kalendarzu Majów lub obliczyć kosmogram dnia, ale... Dla większości jest to już zbyt skomplikowane.

 

 

Osoby, które  
mają poważne problemy
i w trakcie rytuału będą 
jeszcze przechodzić fazę 
oczyszczenia, mierzyć się 
ze sobą i szukać nauk,

 

...powinny 
wybrać inny termin,
bo świętowanie to...
świętowanie!

 

- Ja zazwyczaj
spędzam  ten czas w ścisłym gronie przyjaciół i sama tankuję moc energii na przyszłość. Pomagam innym tylko w przypadku, kiedy jest to bezwzględnie konieczne. 

 

Szamańskie 
świętowanie ośmiu 
magicznych nocy ma
charakter ponad
narodowy...

 

Bo dawniej
na świecie panowała
jedna religia, odwołująca
się do cyklów Przyrody i
jej odradzania się. 

 

W każdym przypadku obejmowała kult Wielkiej Matki, solarnego boga, 
sił Kosmosu, Natury i płodności. Boską cześć oddawano też Wężowi i jajku (patrz: Mit Asklepiosa). - Obrzędy na całym świecie miały te same cechy i najpewniej pochodziły z jednego źródła. 

 

Wiedzę o ośmiu
magicznych świętach
nasi przodkowie zamykali
w symbolu, zwanym - od
niebiańskiego kowala czyli
boga Nieba, Słońca i ognia,
Swaroga - swarożycą.

 

Rok kalendarza
słonecznego nazywał
się Kołem Swarożnym,
swarożyca zaś - obrazowała bieg
czasu i cykliczny rytm życia,
odmierzany właśnie
świętami;

 

ŚWIĘTA SOLARNE
- przypadają na przesilenia i równonoce. Poświęcone są męskim bóstwom solarnym; Słońcu, Panu... i in.

 

Dzień Ayahuaski - 31 stycznia/1 lutego

Równonoc wiosenna - 20/21 marca

Beltaine - 30 kwietnia/1 maja

Przesilenie letnie - 21/22 czerwca

Festiwal Żniw - "wesele" - 1 sierpnia

Równonoc jesienna - 22/23 września

Halloween /Dziady/- 31 października/ 1 Listopada

Przesilenie zimowe - 21/22 grudnia

 

 ŚWIĘTA LUNARNE
- wypadają w połowie drogi między nimi i poświęcone są różnym aspektom bogini Matki.

 

Poświęcenie
każdego ze świąt
innym bogom znaczy... 
innym energiom, które
manifestują się na niebie
jako gwiazdy lub 
gwiazdozbiory.

 

I w określonym
CZASIE generują
swoje moce na naszą
planetę.

 

Niezwykle ważny jest tu fakt, że dziś wszystko zostało
bardzo sprytnie pozmieniane! Dawna KULMINACJA każdej pory roku (w przesilenia i równonoce) dziś oznacza dopiero ich początek.  - z punktu widzenia Sił  Kosmosu i Natury - bez sensu!

 

- PRZESILENIE letnie
słusznie było sygnałem do
świętowania SZCZYTU lata,
a zimowe - SZCZYTU zimy.
Równonoce zaś to równy
środek wiosny bądź
jesieni. 

 

W opisie sposobów
świętowania poszczególnych
świąt - tam, gdzie nie mam
dostępu do źródeł na temat
obyczajów Słowian....

 

Sięgam po łatwo dostępny w Internecie koktajl
kulturowy czasów Antyku. Mam bowiem świadomość, że w czasach ogólnego dostępu do Prawdy, ludzkość była jak jedna rodzina - wiara była jedna, tylko sposoby jej wyrażania nabierały kolorytu odrębnej kultury.

 

W VII w. p.n.e.
Grecy wchłonęli trackich
(czyt: słowiańskich) bogów 
jak Apollo, Orfeusz, Asklepa...
I wynieśli na szczyt własnego
panteonu.

 

Zapożyczone
od nas rytuały, w
których napój bogów
odgrywał kluczową rolę,
urosły potem w Helladzie
do rangi najważniejszych
świąt państwowych.

 

Od V w. p.n.e. miała mieć miejsce pokaźna
migracja Celtów na Europę, którzy - zanim rozbujał się bursztynowy szlak - trudnili się pośredniczeniem w handlu bursztynem.

 

Słowiańscy
mędrcy i druidzi
byli wówczas....
kolegami (jeśli nie
braćmi).

 

Krótko później
kupcy z Południa
Europy masowo ruszyli
bursztynowym szlakiem
na Północ...

 

A w rezultacie przenikania się kultur
i picia tych samych napojów mity słowiańskie, greckie i celtyckie stały się echem wspólnie zgromadzonych doświadczeń na temat tych samych bogów i sił Kosmosu.

 

 

Kontury różnych
rzeczywistości stają się 
zdumiewająco przejrzyste,
a my zyskujemy łatwy wgląd
w "wolę Nieba", w samych
siebie i w świadomość
zbiorową.

 

W owe niezwykłe
noce możliwe jest
utrzymanie więzi z
żywiołami.

 

Na oścież otwiera się portal  
i docierają do nas kosmiczne energie z centrum galaktyki. Zwiększa się siła gwiazd, Ziemię przenika potężny, ożywczy impuls, a kwiaty i zioła objawiają swoją mistyczną potęgę.

 

Nic zatem
dziwnego w tym,
że napój bogów (bez
względu na fazę Księżyca)
nabiera wówczas szczególnej
mocy i znaczenia.

 

Wypowiadane
w te noce MAGICZNE
SŁOWA - jeśli tylko są
kompatybilne z Wielkim
Planem -  otrzymują
błyskawicznie MOC
REALIZACJI...

 

Prym na tym polu od zawsze wiedli 
Słowianie (wiano słów ) - lud rozumiejący MOC I POTĘGĘ SŁOWA. Bo słowa mają MOC!  Na początku było SŁOWO i wszystko, co widzimy wokół nas...

 

Jest konsekwencją
tego pierwszego
SŁOWA... 

 

Słowo zawsze
mogło tworzyć albo
zabić, słowem można
było rzucić urok jak
również go odczynić.

 

Właściwie użyte
SŁOWO, wypowiedziane
ze zdecydowaną  wolą we
właściwym miejscu i czasie
musi się zmaterializować.

 

Człowiek może w ten sposób pozytywnie
odmienić swój los. - Podstawowe zasady operowania słowem spisałam w "Obrazach duszy", natomiast owym "najwłaściwszym czasem" są.... właśnie  szamańskie święta.

 

Nawet
niepostrzeżenie
wypowiedziane wówczas
słowa szybko stają się
rzeczywistością.

 

Dlatego starożytni
kapłani i inżynierowie
czynili dosłownie wszystko,
by wyznaczyć te daty -
dosłownie - z "atomową"
precyzją!  

Foto: Wschód Słońca, widoczny  w dokładnie określonym punkcie kamiennych kręgów, "wybijał" magiczną godzinę!

 

Obiekty o charakterze użytkowym;
starożytne świątynie, piramidy, kamienne kręgi czy znaleziona niedawno prasłowiańska twierdza, Arkaim - bez względu na ich faktyczne przeznaczenie... 

 

Pełniły - 
zawsze - rolę
biologicznych
zegarów i kalendarzy. 

 

Ich architektura
pomaga obliczyć czas
zaćmienia księżyca i
obserwować każdy 
najdrobniejszy ruch
na niebie.

 

Najważniejsze było (oczywiście) 
ustalenie CZASU świąt,  - dni, uważanych  za najcudowniejsze dary Matki Natury, kiedy to Gaja (Aya) szczodrze użycza ludziom swoich mocy i tajemnic.

 

Piramida
w Gizie została
zbudowana w taki
sposób, że podczas
równonocy wschodzące
Słońce oświetla tylko
połowę ściany
bocznej. 

 

Zjawisko to
trwa zaledwie
KILKA SEKUND, jednak
jego dokładność jest
powalająca.

 

Dodatkowo
w równonoc wiosenną cień Sfinksa i piramidy Chefrena idealnie się pokrywają...

 

W Chichen Itza
zaś (Meksyk) wyjątkowa
w dni równonocy gra światła
i cienia tworzy iluzoryczne
przedstawienie z wężem,
pełznącym po stopniach
piramidy. 

 

Aby go uwypuklić,
Toltekowie wyrzeźbili
na dole jego kamienną
głowę.

 

Urządzenie lub budowla,
pokazująca CZAS, stanowiła też często znacznik tzw. MIEJSCA MOCY - szczególnego punktu na Ziemi, w którym manifestacje sił Kosmosu i Natury są najpotężniejsze.

 

I w takich to
właśnie miejscach, 
podczas ośmiu magicznych
nocy WSZYSCY ludzie
hucznie świętowali.

 

Zbiorowe
tańce i korowody 
w harmonijnym, łabędzim
rytmie bogini Łady odtwarzały
ruch konkretnych gwiazdozbiorów
na niebie. 

 

Pełno w nich było
magicznych znaków, a słowa piosenek stanowiły osobliwe zaklęcia, które w magiczną godzinę leciały w Kosmos - po moc do realizacji. 

 

Mistrzostwo
w tej kwestii
pozwalało wielu
ludziom przejąć 
całkowitą kontrolę 
nad swoim losem.  

 

To stąd wzięła
się wiara, że udział w
szamańskich obrzędach 
zapewnia szczęście i
dobrobyt przez cały
następny rok.

 

Wtajemniczeni, kapłani, szamani,
kobiety Wiedzy i magowie... odprawiali w te święta coś na kształt "ceremonie ayahuaski". Tak wznosili się po złotej spirali rozwoju... 

 

Aż stopniowo
przybywało im miłości, 
radości, bogactwa i 
natchnienia.

 

Czas kodowania  
się nowych informacji 
w umyśle wynosi 40 dni
i liczba ta odgrywała
zawsze bardzo ważną
rolę;

 

Jezus był 40 dni na pustyni,
a Gilgamesz na swojej wędrówce... - Kolejne szamańskie święta odbywają się dokładnie co 6 tygodni czyli co 42 dni.

 

 

Ona to właśnie
stanowi zwiastun 
powracającego do nas 
ciepła i silniejszych 
promieni Słońca.

 

Jest widoczną
oznaką kosmicznego 
impulsu, który sprawia,
że już za chwilę Słońce
zacznie rosnąć w siłę i
skrzyć się na śniegu 
diamentowym
blaskiem...

 

Od tej chwili dzień będzie się
wyraźnie wydłużać, w stajniach urodzą się jagnięta i owce zaczną dawać mleko, u bocianów i łabędzic zawiążą się zalążki przyszłych jaj,  za oknem bądą złocić się kwiaty zimowego jaśminu, a...

 

spod 
zmarzniętej
ziemi wychylą 
się pierwsze krokusy 
i przebiśniegi. 

 

Tę nagłą 
przemianę ludzie
od zarania dziejów
zawdzięczali bogini Ziemi 
i kosmicznego ładu, Leili  
(najmłodszej wersji 
Gai). 

 

Ona to obdarza nas tym,
co w ludzkim życiu najważniejsze -  ciepłem, miłością, bezpieczeństwem i dobrobytem. - Wiele europejskich plemion wybrało ją sobie za patronkę, stąd niezliczone są warianty jej imienia;

 

U Celtów
była Brigidą,
u Greków - Wenerą,
u nas określano ją  Ladą, 
Ładą, Dziewanną,
Jutrzenką...

 

- Dziś
wszyscy
zwiemy ją
Ayą.

 

Opisałam ją dostatecznie w zakładce
o Ayi (nie chcę się tu powtarzać), nadmienię jedynie, że w "gromnicę" na całym świecie czczono Gaję jako NIOSĄCĄ ŚWIATŁO Matkę Boską i Królową Nieba - niekwestionowaną boginię miłości.

 

W wigilię
jej święta ludzie
odprawiali rytuały
oczyszczenia i - dla
ochrony domów -
wieszali pod sufitem
swastykę.

 

- W zależności
od tradycji, stopnia
zamożności bądź inwencji
była ona utkana ze zboża,
wyrzeźbiona, namalowana
lub wykuta ze
złota.

 

- Starsi zajmowali się produkcją magicznych świec,
przeznaczonych na różne okazje w ciągu roku. Obowiązkowo też wystawiali w oknach gromnice, które płonęły aż do wschodu Słońca jako ZNAK obecności potęgi silniejszej od gromu!

 

- Młodzi w tym
czasie szykowali 
się na nocne obrzędy, 
niecierpliwie wypatrując 
na niebie pierwszej
 "gwiazdki" (skąd
my to znamy?) 

 

Uroczystości 
rozpoczynała
niezwykle urocza
procesja.

 

Dziewczęta na obraz
i podobieństwo bogini ubrane w białe, długie i powłóczyste szaty, z rozpuszczonymi włosami i pochodniami w dłoniach...  asystowały figurce Leili w podróży od domu do domu.

 

 - W ten
osobliwy sposób
dawały gospodarzom
szansę wyrażenia
wdzięczności za
JEJ hojność.

 

Ludzie
ofiarowywali
najczęściej jedzenie,
z którego panienki 
przygotowywały 
wystawną ucztę. 

 

Za dodatkową daninę
można się było do nich wprosić i... Bawić się aż do poranka, kiedy to - w myśl przepięknej tradycji -  rozdawano pozostałą żywność ubogim mieszkańcom wioski.  

 

Dojrzalsi  
wiekowo, mężatki
i żonaci, także w tym
czasie świętowali i to
na wiele różnych 
sposobów.

 

W tradycyjnym
okręgu z polnych
kamieni zapalali OGROMNE 
ognisko - na znak triumfu
rychło powracającego 
światła Słońca.

 

I z  racji zbliżającej sięwiosny 
wszyscy dawali wyraz gorącej radości. Ważnym elementem tych zabaw był TANIEC, wykonany przez kobiety w blasku Księżyca i Wenus, przy akompaniamencie śpiewu i trzaskających wesoło płomieni.

 

Im lepiej 
udało się paniom 
zjednoczyć z boginią,
tym większy zapewniały
dobrobyt dla całej wioski 
przez cały następny rok  
(patrz: O Ayi).

 

Uroczystości 
trwały z reguły
do białego
świtu.

 

W tym samym czasie starszyzna
(nie tylko słowiańska) odprawiała DZIADY czyli ówczesne ceremonie (g)Aya-łaski, gdyż Leila była matką tak żywych jak i dawno temu umarłych, naszych Dziadów.  

  

Ceremonie
odbywały się
więc we wszystkie
święta lunarne (czyli
4 razy w roku), a w
wielu regionach także
w święta solarne.

 

Kupcy ze
Wschodu wymieniali
na klejnot Bałtyku
dosłownie wszystko
i - znając nasze rogate 
dusze....

 

- egzotyczne składniki napoju bogów 
musiały mieć wielu nabywców, choć... Nasi szamani mieli mnóstwo innych, sprawdzonych sposobów na pozyskiwanie DMT (patrz: szyszynka).

 

Obrzędy
te trwały więc
nieprzerwanie aż
do XIX w. I- według 
poematu  Mickiewicza
- jeszcze 200 lat
temu... 

 

kontaktowaliśmy 
się z duchami przodków
w sposób tak samo swobodny
i naturalny, jak czynią to
dzisiejsi curanderos 
w Amazonii. 

 

Nasze "dziady" 
przybywały na te spotkania jako proszące o pomoc zbłąkane dusze i... najdoskonalsi  "nauczyciele". Przede wszystkim dawali niezwykle cenne informacje na temat;

 

Jak uniknąć
błędów, które
oni już popełnili 
i jak zapewnić sobie
o wiele lepszy los 
pośmiertny.

 

Opis
ceremonii
dziadów, patrz
niżej: rozdział
HALLOWEEN.

 

...

 

W całej Europie pełną parą pracowali 
wróżbici i różnej maści wyrocznie. - Najważniejsze były prognozy pogody, bo gdy nie wszystkim starczało zapasów, przedłużająca się zima mogła być WIELKIM utrapieniem.

 

Bogini 
niezawodnie
ukazywała ZNAKI,
przepowiadające tak
pogodę jak i obfitość
przyszłych zbiorów, np. 

- Gdy w Gromnicę ciecze,
zima jeszcze się odwlecze.

- Gdy w Gromnicę mróz,
chowaj sanie, szykuj wóz.

- Gdy w Gromnicę dzień pogodny,
rok będzie miodny...

- Gdy w Gromnicę jasno,
w stodołach ciasno. itd., itp.

 

W Tatrach jeszcze do niedawna 
obchodzono to święto jako dzień Matki Boskiej Niedźwiedziej, gdyż pojawienie się na niebie gwiazdy Wenus to kosmiczny IMPULS (podbudka) - odwieczna pora budzenia się niedźwiedzi, które...

 

Albo udają
się na żer, co
zapowiada zbliżającą
się wiosnę, albo naprawiają 
nory i ponownie zasypiają,
co jest złowróżbnym znakiem
przedłużającej się zimy. 

 

Nasi zachodni
sąsiedzi obchodzili  
w tym czasie... 

 

"Dzień świstaka" (do dziś "kultywowany" w USA).
W przypadku złych prognoz wszelkiego typu wiedźmy brały się ostro za "zaklinanie pogody", by srogi i okrutny LUTY (tzw. wilczy miesiąc) nie dał się zbyt ostro we znaki.

 

Luty nosił
wówczas miano
miesiąca śmierci
lub wilków, które
z głodu zbliżały się
do gospodarstw, napadały 
na bydło, a - bywało 
- że również  i na 
ludzi.

 

Niemal wszędzie
wierzono, że Biała
Pani odpędza od domostw
leśne drapieżniki i chroni  
gospodarstwa przed
niebezpieczeństwem. 

 

Wielu zagubionych w lesie
wędrowców opowiadało, jak uzbrojona w swoje Światło uchroniła ich od wilczego stada i  bezpiecznie sprowadziła do domów... - Nie były to WCALE bajki!

 

Na ceremonii 
miałam szansę
zobaczyć, jak to
naprawdę wyglądało;

 

W obliczu
dramatycznej
śmierci w paszczy
dzikiego zwierzęcia
każdemu wydzieli się 
DMT, a wtedy naprawdę 
można ujrzeć boginię.

Wilk - jak każdy pies
- atakuje tylko przerażonych, zatem gdy Leila rozpaliła w sercu potencjalnej ofiary niewyobrażalną MIŁOŚĆ - "pieski" najzwyczajniej w świecie głupiały.

 

...

 

Święto ognia,
podczas którego
oddawano hołd Niosącej
Światło Białej Pani wryło
się w naszą świadomość
tak mocno, że...

 

Kościół
zmuszony był
nagiąć swoją ideologię
do pogańskiej wiary i w
dniu lutowego święta
do dziś obchodzimy...
święto  Matki Boskiej 
Gromnicznej.

 

Jest to niezwykle ciekawy paradoks,
gdyż biblia nie wspomina, żeby Maryja - żona Józefa,  abstrahując od faktu, że boginią nie była, błąkała się z pochodnią po zasypanych śniegiem borach i lasach Północy. 

 

BIAŁĄ
Matkę Boską
natomiast widywano
tu od tysiącleci. 

 

I dziś tak
samo, jak w 
czasach, gdy mrozy 
były srogie i chaty,
zasypane po dach, napój
bogów kontaktuje nas z
nią niezawodnie. 

 

Ona zaś tak samo uczy, jak podłączyć się
do płynnej obfitości Wszechświata i kształtować dobrą, bezpieczną przyszłość. - A że na ceremoniach ludzie określają ją dziś mianem Aya, nowe pojęcie - "święto AYAHUASKI", ukuło się samo.  

 

...

 

AYAHUASCA, 
jak pisałam w
poświęconej jej
zakładce - pojawia się
też często na moich
ceremoniach, a od roku
2019 w  - w poświęconej
jej teraz Świątyni
Gai.

 

Uczestnicy
odruchowo nazywają
ją "matką", nauczycielką,
przyjaciółką i opisują jako
przejrzystą, kryształową, 
mądrą  i kochającą... 

 

Niezwykle często także bardzo, bardzo 
dowcipną i - zawsze - budzącą w ich sercach bezgraniczną, słodką, subtelną, a przy tym niezwykle potężną... Miłość. Niezaprzeczalnie jest to potęga silniejsza od GROMU! 

...

 

Bartosz; 

  

"...Ukazała mi
się trzy razy: raz jako
królowa w diamentowym
zamku i jej ciało też było
z diamentu - ubranie,
ciało - wszystko.

 

Była
kryształowo
przejrzysta.

 

Włożyła mi w czoło diament.
- Inspiracja, kreatywność i mądrość. - Dokładnie tak! Drugi raz zobaczyłem ją jako zwiewną, przepiękną kobietę w lesie, nad sadzawką.

 

Tak, jak ją
opisałaś; młoda,
piękna, niewinna.
- Rzeczywiście wszystko
się zgadza! -  Natchnienie 
poetów - to przecież
o  mnie! :)

 

Trzeci raz jej
nie widziałem, ale
czułem jej obecność, taką
właśnie ludzką, kochającą
jak prawdziwa matka - realną
jak cielesny człowiek. 

 

Obecna była z jedną siostrą. -
"Leczenie, regeneracja oraz oczyszczenie" - to dobrze opisuje to, co robiła z moim ciałem. 

 

I kocham ją 
teraz gorąco i
szczerze :)Mam
ochotę ją
wielbić!

 

Załączony 
wiersz, którym
zaczynam rozmowę
z nią, ostatecznie
opisuje Matkę, jaką
widzę i jaka jest
we mnie..."

 

 

 

 

Muszę, niestety, skomentować;
Aya uczy, że miłość i spokój w sercu wykluczają walkę - bezlitosną zaś w szczególności, zatem wiersz Bartosza to tylko dowód, że... 

 

Między pojedynczą
ceremonią a MĄDROSCIĄ
i WIEDZĄ istnieje jeszcze
dłuuuuuga droga osobistego
rozwoju i doświadczeń.

 

...

 

W postaci 
biało kryształowej
Aya ukazuje się nie tylko
na ceremoniach zimowych. 
- Taką można ujrzeć ją
w każdej chwili. 

 

W dniu jej święta szanse na pewno się
zwiększają, gdyż płynie do nas z Kosmosu jej energia. - Za oknem (jeszcze) króluje "zima", w wielu regionach jest biało, a w sercach rodzi się już dużo kosmicznego Światła, ciepła i serdeczności.

 

Na plan    
pierwszy wysuwa
się miłość, miłość,
miłość... 

 

Podczas 
ceremonii
najważniejsze jest
odnalezienie dostępu
do nieskończonych pokładów
twórczych MOCY i...

 

Snucie odważnych planów - ze świadomością, 
że żadne marzenie nie jest dla nas zbyt wielkie. - A Biała PANI odsłania przed nami prawdę, że każdy przeżyje tylko taką przyszłość, jaką z materiału myśli i uczuć sam sobie stworzy.

 

 

Na początek
słów parę o samej 
równo-nocy, kiedy to
2 razy w roku dzień i
noc mają jednakową 
długość;

 

Jest to CZAS, 
kiedy Światło i
ciemność, Yin i Yang... 
ściśle się ze sobą splatają
i działają zgodnie - w
służbie CAŁOŚCI.

 

Zrozumienie sensu i znaczenia
świąt równonocy wymaga wzniesienia się na wąską ścieżkę pomiędzy dobro i zło, by z takiej właśnie perspektywy uświadomić sobie prawo o harmonii przeciwieństw.

 

Bo wszystko
- jednakowo utopione
w MIŁOŚCI - służy w gruncie
rzeczy jednemu
celowi.

 

Ceremonie
ayahuaski, odprawiane
w czasie równonocy pełne
są odpowiedzi na najtrudniejsze
nawet pytania i pozwalają
rozwiązać najbardziej
skomplikowane
problemy.

 

Nie tylko umożliwiają poznanie wspólnej, 
duchowej jedności i jednego źródła odmiennych biegunów, ale... Wzbogacają nas o WIEDZĘ i MOCE, o jakich nie śniło się filozofom.

 

...

RÓWNONOC WIOSENNA - Jare święto! Jare gody! 

 

- Pora wielkiej radości, której patronuje jurny Jaryło 
- bóg młodości, płodności, wiosny, a także wojny.
 (Młoda manifestacja Peruna, odpowiednika Marsa) 

- Otwarty portal budzi ducha z zimowego snu
i wstępują w nas nadprzyrodzone siły.

- Czas królowania potężnych,  
NIEPOSKROMIONYCH  SIŁ NATURY.

- Czas zwycięstwa życia nad śmiercią 
(czas zmartwychwstania).

 

Około tydzień 
przed pierwszym dniem wiosny na nocnym niebie, od Wschodu, ukazuje się, utożsamiany z boginią Ładą gwiazdozbiór Łabędzia.

 

Wrażliwe
na ten sygnał
bociany zbierają
się do masowego
powrotu.

 

Dla Słowian
zaś był to odwieczny
ZNAK, by rozpocząć... 
Wielkie przygotowania 
do uroczystości
równonocy.

 

Każde plemię,
każda rodzina... zabierała się wtedy za staranne oczyszczanie ludzi i domów - tak z brudu jak i z negatywnych energii, zebranych w czasie zimy.

 

Wszystkie
gospodarstwa
musiały być gruntownie
wysprzątane i okadzone
ziołami, które skutecznie
odganiały ciemne
moce...

 

Dziewczęta pod
okiem babć malowały
jajka, które jako symbol
nowego życia, płodności
i odrodzenia stanowiły
nieodłączny atrybut
święta wiosny. 

 

Oznaczały nowy początek,
Uniwersum, elipsę słoneczną,wigor i życie. - Barwne pisanki, bogato zdobione symbolami mocy Kosmosu i sił Przyrody, szykowano na cenne prezenty, traktowane potem przez obdarowanych jak rodzaj amuletów.

 

Szczególnie 
wypracowane jajka
przeznaczane były na 
wotum ofiarne dla 
bogów. 

 

Oddawano
je im z nadzieją
lub w podzięce
za wysłuchanie
modlitw.

 

Jeden z naszych
starych mitów (znany także w Indiach i Persji) mówi, że  ze złotego, słonecznego jaja narodził się Bóg, a stworzony przez niego świat również ma kształt złotego jaja.

 

Jajek
używano też
do oczyszczania,
leczenia i do celów
magicznych.

 

Za ich pomocą
zdejmowano klątwy,
uroki, odpędzano wszelkie
zło, a nawet odczyniano
egzorcyzmy. 

 

W rękach szamanów
stawały się medium do kontaktów bogami i z duchami przodków.- Toczone po grobach miały ułatwiać bliskim szybką inkarnację...

 

W świąteczny
poranek wnoszono 
do domu gałęzie
wierzby (bazie,
kotki), które....

 

przesycone
aktywną jak nigdy
siłą rozkwitu miały
zapewnić rodzinie
ochronę przez
całą wiosnę.

 

Potem zwyczajowo
siadano do świątecznego stołu, przy którym w miłej, rodzinnej atmosferze "starożytnym obyczajem  dzielono się ugotowanym jajem". 

 

Po uroczystym
śniadaniu wszyscy
udawali się gromadnie
nad wodę, by odprawić
pierwsze rytuały.

 

Przesycone 
magią obrzędy
miały zapewnić
dobrobyt, urodzaj i
powodzenie przez cały
następny rok;

 

Panią Śmierci, Marzannę przeciwstawiano 
symbolizującej wiosnę Pani Życia, Dziewannie - dziewiczej manifestacji bogini Leili. - W tym przypadku bogini czczona była jako bliźniacza siostra boga Słońca (gdzie indziej jego "mateczka-dzieweczka")

 

- Opiekunka
zwierząt, lasów,
łowów,  młodych kobiet,
urody, macierzyństwa,
małżeństwa, a także
magi i wiedźm...

 

W wielkie 
święto wiosny 
witano ją przede 
wszystkim jako patronkę 
szczęśliwej miłości i
zakochanych.  

 

W drodze powrotnej
ludzie bębnili, dzwonili, klekotali i hałasowali niemożliwie... - Starali się, jak umieli, by wybudzić z zimowego letargu rozleniwionego boga Peruna.

 

Bo dopiero 
gdy ognisty miecz
boga przeszył wilgotną
Glebę, czyli dopoero po
pierwszej wiosennej
burzy...

 

Wolno im było
rzucać w matkę Ziemię
nasiona i liczyć na
udane zbiory. 

 

Z tego właśnie obrzędu pochodzi
rozpowszechnione w chrześcijańskiej Europie bezwzględne PRAWO PIERWSZEJ NOCY czyli, że  każda panna młoda musiała podążyć na dwór i oddać się w pierwszej kolejności swemu panu.

 

Najwyraźniej
średniowieczni
magnaci wzorem
starożytnych królów
i faraonów uważali się 
za wcielenie boga.

 

I w myśl
starożytnej
wiedzy  na temat
telegonii...

 

Każdy szlachcic i "Pan"
mógł potem uważać się za prawowitego ojca wszystkich swoich poddanych, ale... To już  osobny temat.
Tu omawiamy  czysto prasłowiańskie święto równonocy.

 

Potrzebujący
gromadnie odwiedzali
w tymn dniu wyrocznie,
aby...

 

Poznać
swoje szanse
na przyszłość lub
otrzymać rady, co
czynić, by pozytywnie
na nią wpłynąć. 

 

W święto wiosny szczególną moc miały zaklęcia i wróżby 
na szczęśliwą miłość, zamążpójście, obfite zbiory i pomyślność, dobrobyt, lecz głównie na... doczekanie się dziecka. Dziecko było bowiem w tamtym czasie absolutnym synonimem BŁOGODSŁAWIEŃSTWA!

 

Kobiety,
głęboko cierpiące 
na brak potomstwa,
tylko w równonoc wiosenną
mogły wyprosić u bogini 
łaskę dostąpienia 
macierzyństwa.

 

A wieczorem, 
po wszystkich obrzędach,
wróżbach, zaklęciach  i modłach,
w tradycyjnym miejscu mocy
i w blasku magicznych ogni
zaczynała się wielka
uroczystość! 

 

Jej głównym mottem była - oczywiście
- PŁODNOŚĆ NATURY. Bo równonoc wiosenna to dla Ziemi MOMENT przyjęcia nowych kosmicznych impulsów, które niczym wiosenny dzwonek ogłaszają czas poczęcia i zapłodnienia.

 

Wyłaniający
się już na nocnym
niebie Gwiazdozbiór
Łabędzia, jest obietnicą,
że Wielka Matka wykarmi
i utrzyma wszystko, co w
tym czasie powołała
do życia.

 

Nic więc
nie jest w stanie
zahamować procesu
odradzania się całej,
otaczającej nas
Przyrody!

 

Niewyobrażalna
POTĘGA napędza ożywiającą MOCĄ ludzi, zwierzęta, rośliny, a nawet i świat minerałów.

 

Cieplejszym
powiewem ogrzewa
każde ziarenko i
niewidzialnym 
muśnięciem wskrzesza
każdy, najdrobniejszy
nawet listek. 

 

Puszcza
w ruch zmarznięte
dotąd soki roślin, budzi
uśpione w glebie robactwo,
zagrzewa do życia
zwierzynę i...

 

Budzi ŻYCIE nawet
w zapomnianej pestce, która przykryta warstwą ciemnej i ciężkiej ziemi, przebija twardą skorupkę i wzbija się ku górze - do światła.

 

 

 

 

Pod wpływem napoju bogów 
wystarczy tylko się "wsłuchać", by dotknąć owej mistycznej Tajemnicy. -  Łatwo wówczas odczuć, jak wszystko w nas i wokół nas wibruje niewyobrażalną siłą rozkwitu.

 

Szczególnie
wrażliwe są na
ten sygnał koty,
które niemiłosiernym
miauczeniem potrafią
zawiadomić o tym procesie
cały świat!

 

A tak na
marginesie: 
w krajach Zachodu
do dziś funkcjonuje
określenie "majowe
kotki" .

 

Są one niczym rodzaj
wyjątkowej RASY, bo powszechnie wiadomo, że są o wiele silniejsze i znacznie bardziej bystre od innych.

 

A powodem   
tej wyjątkowości  
jest kosmiczna siła,
która w okolicach
równonocy wiosennej 
wzbudza naturalny popęd
w kocich rodzicach.

 

Zapomnieliśmy,
że siła ta w takim
samym stopniu dotyka
także ludzi! Nasi 
przodkowie wiedzieli
o tym doskonale!

 

Z pomocą tych właśnie kosmicznych impulsów umieli powołać do życia...
jednostki wybitne - prawdziwych "bogów", geniuszy, dzięki którym wzrastać mogła cała społeczność. Zwyczaje te zostały skrzętnie odnotowane, m.in. rzymski pisarz, Gajusz Juliusz Solinus (III w.) 

 

Po przestudiowaniu
naszej historii napisał,
że Słowianie komunikują się
ze swoimi bogami, podsyłają
im swoje piękności i nawet
miewają z nim dzieci...

Wraz z pierwszym
dniem wiosny szamańska
starszyzna znosiła nakaz
wierności małżeńskiej i
wstrzemięźliwości
seksualnej panien
i kawalerów. (!!!)

 

Bo rozum i duchowość  to tylko połowa prawdy o naszej egzystencji.
- W równym stopniu jesteśmy też nierozerwalną częścią sił Natury, która sama w sobie jest... Boginią Matką, a której wiedza i inteligencja w znacznym stopniu przewyższa nasz ograniczony mózg.

 

Według Jej
Praw - rozmnażanie
się  WSZYSTKICH ziemskich 
stworzeń OD ZAWSZE opiera
się i ma się opierać na
zdrowym instynkcie.  

 

U człowieka
został on, niestety, 
zatracony i podporządkowany  
wyrafinowanym spekulacjom,
upodobaniom rodowo-majątkowym
i wszelkim innym namiętnościom..., 
zatem w dni otwartych
wrót Niebios...

 

słuszną WŁADZĘ oddawaliśmy tylko NATURZE, 
która budząc w nas niepohamowany popęd i płodność, nie zważa na ustalone wcześniej śluby, intercyzy, przyrzeczenia czy choćby surowe obyczaje. Nie bawi się w subtelności! 

 

Mało ją 
obchodzą
skomplikowane
szczeble naszej drabiny 
społecznej czy zranione 
uczucia zazdrośników...

 

Gwiżdże
na jakiekolwiek
przysięgi czy ludzkie 
doktryny o przyzwoitości
lub (nie daj Boże)...
"grzechu".

 

W ten dzień jej celem jest powołanie do życia
dziecka bogów, które potrzebuje konkretnego ciała z jasno określonym przez Niebo kompletem genów. 
I czy chcemy tego czy nie, niezależnie od panujących obyczajów - to się i tak zawsze samo DZIEJE. -
 Wystarczy poczytać plotkarskie pisemka. 

 

Aby z Naturą
nie dyskutować ludzie
potrzebowali "ululać" nieco
rozum, odurzali się więc...
czym tylko się dało.

 

Do podstawowych
składników słowiańskich
wywarów należała odpowiednio
przyrządzona (bo inaczej trująca)
wilcza jagoda, Atropa belladonna L.
- święta szamańska roślina o
mocy afrodyzjaku.

 

Dzięki niej ludzie
z wielką łatwością poddawali się swojej zwierzęcej naturze i...  "Niech się dzieje wola Nieba - z nią się zawsze zgadzać trzeba!"

 

Jakakolwiek  
walka z tym zjawiskiem
jest z góry przegrana,
więc mądrzy nasi przodkowie
przynajmniej niczego
nie udawali.

 

Mieli dość
bystrości, by
wiedzieć, że Natury
człowiek nie oszuka! -
Nie oszukiwali więc
siebie nawzajem. 

 

W określonym miejscu, czasie i
- co podkreślam - pod czujnym okiem bogów, a w szczególności Wielkiej Matki, rytualnie, w blasku świętego ognia dopuszczali silny i naturalny popęd.

 

 

Stawiali jednak pewien warunek;
Pociąg do panny, cudzej żony bądź męża musiał być podyktowany prawdziwą "wolą bożą", naładowany kosmiczną miłością i spełniony w niebiańskiej ekstazie.

 

Kochankowie
musieli  być w
pełni WOLNI od
wzajemnych
obowiązków,...

 

niespełnionych
obietnic, od doznanych
niegdyś przykrości,
zakamuflowanych
pretensji, czy przełkniętych
w milczeniu cichych 
dni. 

 

Ich uczucia
nie mogły być pokalane żadną z tych drobnych ran, jakie zadają sobie nawet najbardziej dobrane pary w formalnych związkach.

 

Połączenie ciał
i dusz miało być świeże,
żywiołowe, naturalne i w
takim samym stopniu
przepełnione niebiańską
miłością, co zwierzęcym,
dzikim wręcz pożądaniem.

 

Bo tylko
ludzie, ogarnięci
najgorętszą na świecie
żądzą spełnienia w MIŁOŚCI, 
cali we władaniu prawdziwej
mocy Kosmosu i Natury...

 

zdolni byli
osiągnąć stany najwyższego uniesienia ducha. A wtedy wpuszczali do swych gorących ciał prawdziwych bogów.

 

A zatem ci,
którzy w świąteczną
noc poczuli do siebie
nadnaturalny pociąg,
otrzymywali pełne
błogosławieństwo
całego społeczeństwa. 

 

Mieli święte
prawo (bez grzechu
czy winy) rozbudzić
swoją witalność,
spontaniczność i
emocjonalność.

 

OBOWIĄZEK
wobec rodziny, rodu, plemienia... nakazywał im odrzucić wszelką kontrolę rozumu i poddać się wyłącznie INSTYNKTOM.

 

To właśnie
z tamtych czasów
pochodzą określenia
popędu jako woli 
bożej,...

 

ciężarnej
jako błogosławionej,
a dziecka jako "daru 
Niebios"... - Stąd wzięło
się także ironiczne nieco 
powiedzenie, że u kogoś 
"co rok to prorok". 

 

Zwyczaj sprowadzania na Ziemię i płodzenia boskich potomków został przejęły od Słowian
przez wiele kultur. Np. w Egipcie każdy faraon był synem boga, człowiekiem i bogiem jednocześnie - jak Jezus. Matce każdego z nich także zwiastowano boskie poczęcie. Legenda mówi o takim właśnie pochodzeniu trojaczków, zrodzonych przez żonę kapłana.

 

Ich rzeczywistym
ojcem miał być Pan 
Niebios i bóg Słońca, 
Ra.

 

Trojaczki te
objęły potem władzę, 
a ich następcy także 
uznawani byli za kolejnych 
synów Słońca. - Dlatego  
dodawali sobie tytuł 
"RA" do imienia (fa-RA
-on, RA-mzes...).  

 

Dla odmiany
rzeczywistym ojcem królowej Hatszepsut miał być bóg Amon, zaś ojcem większości Słowian - bóg PAN, dlatego my Lechici, do dziś tytułujemy się... Panami lub Paniami.  

 

Jednak
w równonoc
wiosenną ojcostwo
przypisywano głównie
bogu - Słońcu.

 

Bóg Słońce
miał być też ojcem
kolejnych Inków, ale...
Tę zbieżność wyjaśniłam
w zakładce o naszych
wspólnych korzeniach.   

 

Wróćmy zatem
do naszego święta. - Analogicznym celtyckim obrzędom przewodniczył w czas równonocy  miejscowy druid, który - wyjątkowo - dzielił władzę z Mądrą (wiedźmą, uzdrowicielką).

 

Celtycka 
legenda głosi,
że gdy ów zew
natury dotknął
również kapłańskiej
pary i gdy doszło
między nimi do aktu 
miłosnego...

 

To dziecko
z takiego związku
było już istotą
szczególną.  

 

Ta sama wiedza
przyświecałaSumerom, którzy "bękarty" traktowali wielkim szacunkiem i respektem. To samo zrozumienie posiedli i Grecy...

 

Najbardziej sekretne
misteria - Dionizje (w
Rzymie - bachanalia)
ustanowione były w Helladzie
jako święta państwowe aż
4 razy w roku. 

 

Marcowe "Dionzje
Wielkie" - podobnie jak
u Słowian - trwały kilka dni
i były to po części niezwykle
kulturalne, a po części swawolne
imprezy ku czci Dionizosa - boga
ekstazy, wina i żywotnych
sił natury.

 

Kościelna indoktrynacja
do dziś każe nam myśleć o tych zwyczajach jak o perwersyjnych "orgiach", choć... To właśnie dionizje zrodziły m.in. Teatr.

 

Przyczyną
tak złej sławy
świąt szamańskich
są... Rzymianie, którzy
małpując nasze zwyczaje
bez sensu i zrozumienia...

 

doprowadzili 
do wielu nadużyć
zepsucia i wyuzdania.

 

W rezultacie ich nazbyt
śmiałych poczynań i sięgającej dna zgnilizny moralnej, w II w. p.n.e., senat kategorycznie zakazał obrzędów na cześć Bachusa.

 

Słowiańska
seksualność była
- wbrew pozorom -
przesycona nieskazitelną
moralnością i głębią
duchowej mądrości!

 

Przy całkowitej
niemal swobodzie
seksualnej ludzie mieli
świadomość telegonii i
traktowali te sprawy
śmiertelnie poważnie.
- Wiedzieli, że sex bez
miłości to dla duszy...
zwyczajny gwałt.

 

Partnerów dobierali więc
niezwykle starannie i - z reguły - jednego na całe życie. - Tylko szamańskie święta i możliwość obcowania z bogami dawała szansę na upust wszelkim fantazjom.

 

A niezwykle 
mistyczny, szalony
akt rytualny był w swej 
istocie transformującym
doświadczeniem
boskości.

 

Przez obdarzone
mocą dawania życia
kobiece łono mężczyzna
zaznawał bliskiego kontaktu
z Boginią,z jej nieskończoną  
miłością, kreatywnością
i siłą rozkwitu. 

 

Kobieta z kolei
cała oddawała się... bogu. Miłosne zespolenie kochanków angażowało całe ciało, pulsującą energię SERCA, duszę i kompletnie oniemiały umysł.

 

Przeżycie to 
zazwyczaj ściśle 
związane było z
głębokim oświeceniem
i nirwaną. 

 

Przyszłych
rodziców ogarniało 
uczucie wolności, wszechmocy 
i nieopisanego szczęścia. - Przez 
małą krótką wieczność byli...
gromowładni, wszechpotężni, 
jedni z Całością i cali, utkani 
z miłości.

 

Każdą komórką
ciała wyrażali radość z faktu uczestnictwa w rozkoszy bogów. I  skąpani w łaskach Słońca wszystkich Słońc,  brali udział w wielkiej TAJEMNICY.

Niemal dosłownie
- sięgali NIEBA, dlatego
możliwe było dla nich
sprowadzenie z łona bogini;
Leili, duszę, stworzoną
ze światła.

 

Doświadczany
przez nich błogostan 
i ekstaza są raczej nie
do opisania. - Energia, 
potrzebna do takiego 
misterium, jest adekwatna 
do energii, jaka w świecie 
materii towarzyszy wybuchowi...
Supernowej. 

 

Współczesna nauka dowiodła,
że emocja ma wpływ na ludzki kod genetyczny (powoduje zmiany skrętu helisy DNA). W przypadku opisanych tu rytuałów błogostan i upojenie światłem sprawiały, że...

  

Ludzie stawali  
się najdoskonalszą 
wersją samych siebie.
I w takim to właśnie 
stanie każdy może 
spłodzić... wielkiego 
geniusza.

 

Ogromną wagę
przywiązywano do
faktu, by akt
płodzenia...

 

odbył się bezpośrednio 
na gołej ziemi. Maksymalnie bliski kontakt z Gają mógł mieć tu racjonalne uzasadnienie... Ziemia zawiera krzem, a krzem to... informacja (wiedza).

 

I poczęte w ten 
sposób dzieci (rodzone
w Boże Narodzenie) 
stawały się - jak te 
"majowe kotki" - silne,
mądre i genetycznie 
doskonałe. 

 

Niemal w
każdym jednym
przypadku okazywały
się bardziej od innych
utalentowane, obdarzone
niezwykłą MOCĄ, talentem
i rzeczywistym
geniuszem. 

 

Zostawały później szamanami,
wiedźmami, wielkimi wodzami, prorokami... albo wielkimi bohaterami mitów. - Najsłynniejszym był Jezus, o którym też wiemy na pewno, że nie był synem Józefa.

 

Niestety,
zdarzałosię też,
że podczas obrzędów 
nie wszyscy uczestnicy
wspinali się na wyżyny 
i nie wszyscy obcowali
z bogami.

 

Niektórzy
wpuszczali do
swych ciał mniej
szlachetne
istoty.

 

Niekoniecznie
zaraz demony... - Inne światy pełne są bytów, chętnych skosztować uroków życia materialnego i rozkoszy zmysłowych.

 

Szok termiczny,
jaki gwarantował im
poranny dyngus, sprawiał,
że "pasażerowie na gapę" 
błyskawicznie tracili
zainteresowanie.

 

I uciekali  
z matrixa tak
szybko, jak się
w nim pojawili.

 

A na marginesie: Kubeł zimnej wody
to niezawodna metoda na opętania wszelkiego typu. Prócz dyngusa stosowano smaganie (często mokrymi) witkami wierzby. Są to stare i wciąż aktualne szamańskie sposoby przepędzania obcych bytów.       

 

...

 

Na zwiastowanie

przybywaj bocianie!

 

Czas świętowania
(i płodzenia) rozciągał
się - niekiedy znacznie, bo
opisane wyżej siły nieokiełznanej
Natury szaleją od równonocy
aż do pierwszej wiosennej
pełni Księżyca.

 

W kulminacyjny czas przylotu bocianów,  
25 marca, ma miejsce tradycyjny, o wiele starszy niż biblia DZIEŃ ZWIASTOWANIA, w którym to istota ze światła uprzedza Pannę, że pocznie i urodzi dziecko boga. 

 

- Z braku
słowiańskich źródeł,
posłużę się przykładem
św.Teresy z Avilla, której 
ciężkie choroby uwolniły w
mózgu tak duże dawki DMT,
że mniszka doświadczyła
typowo pogańskich
wizji;

 

... Anioł (…)
bardzo piękny,
(…) musiał należeć do
tych aniołów, którzy są
całkiem rozpromienieni
żarem miłości boskiej; (…).

 

Widziałam w ręku anioła Serafa  
długi złoty grot i zdawało mi się, jakoby go utopił po kilka razy w moim sercu, tak że czułam, jak żelazo przeszywało mi wnętrzności. 

 

A gdy je
wyciągnął, zabrał
serce moje i pozostawił
mnie całkiem płomieniejącą
miłością do Boga.” 

 

Serafini
(z hebr. spalać
się, płonąć) to istoty
powstałe z bezdymnego
ognia i raczej związane
ze słowiańskim bogiem,
Panem, niż z Jahwe.

 

Biblia nie wspomina, by w ogóle
były aniołami, a tego akurat "aniołka" o intrygującym uśmiechu starożytni Słowianie zwali Lubiczem, Grecy - Erosem, a Rzymianie - Amorem.

 

Od niego to
właśnie wywodzi
się słowo - AMORALNY,
bo Amora cechuje kompletny
brak respektu dla ustalonych
przez ludzi norm
i zasad.

 

- Z tego powodu
postrzegany był w Grecji
jako psotny i nieposłuszny
dzieciak (nieodłączny
towarzysz Wenery). 

 

W rzeczywistości
działa dokładnie tak, jak opisała go Teresa. Jest on bowiem odwiecznym bogiem MIŁOŚCI i należy do najstarszych bogów, jakich pamięta ludzkość. Rówieśnik Gai.

 

Uskrzydlony,
piękny, wiecznie
młody...

 

Uzbrojony w łuk
i strzały, godzi w nasze
serca, łącząc zazwyczaj
nie pasujące do siebie osoby
ogniem żarliwej
namiętności. 

 

W czasach pogańskich mniszka
przede wszystkim wiedziałaby doskonale, co się z nią dzieje. Pognałaby czym prędzej na szamańską imprezę i połączyłaby się z mężczyzną, nawiedzonym przez któregoś z bogów.

 

A spłodzone
w ten sposób dziecko
przyniosłoby chlubę
światu.

 

Nie bez powodu
jej boski kochanek
"cielesny choć niewidzialny",
odwiedził ją... 29-tego czerwca!
- Jest to dzień górowania Łabędzia,
kulminacja obrzędów przesilenia
letniego, kiedy to - podobnie
jak w równonoc - świętujemy
CZAS WOLNEJ MIŁOŚCI I
PŁODNOŚCI.

 

 

Teresa zidentyfikowała swojego kochanka
jako "Jezusa". Nie śmiałaby inaczej! Na ceremoniach często zdarza się, że ludzie biorą Apollona za Jezusa. Wszak Jezus to alegoryczna postać Słońca (patrz: przesilenie zimowe).

 

A ponieważ
mistyczne przeżycie
Teresy nie wyszło poza
sferę ducha, rezultatem
uruchomionej płodności stała
się jej twórczość literacka; 

 

"...Lecz bliskość Jego
wzmaga me cierpienia. I mej
tęsknoty rozpala pożogę, aby
Go ujrzeć bez zasłon ni cienia!
Ja tym umieram i umrzeć
nie mogę...."

 Foto: Obraz Boticcellego, Wiosna

 

W efekcie indoktrynacji kościelnej
Teresa zaczęła stosować praktyki pokutnicze. Narzuciła sobie doktrynę skrajnego ubóstwa, chodzenie boso, umartwianie się i biczowanie raz w tygodniu (rozumiane jako nabożeństwo).

 

Miejmy
nadzieję,że
czas obłąkańczych
ideologii chyli się ku
końcowi, wróćmy więc
do naszych świąt i związanych
z nimi, sekretnych
obrzędów.

 

W Tybecie 
od "zawsze" wiadomo,
że dusza potrzebuje
dokładnie  49 dni na
opuszczenie jednego ciała
i wcielenie się w
następne. 

 

Nauka dowiodła, że
49 dni po zapłodnieniu w embrionie pojawia się SZYSZYNKA - organ łączący ducha z ciałem. W 49-tym dniu życia płodu możliwe jest też określenie jego płci....

 

Stąd właśnie
- 49 dni po "Wielkiej
Nocy" świętujemy ZESŁANIE
DUCHA ŚWIĘTEGO - tzw.
święto pięćdziesiątnicy,
- ZIELONE ŚWIĄTKI.

 

W tym właśnie 
czasie oczekiwana
duszyczka ze ŚWIATŁA
wnika w ciało kobiety,
w istniejący już
tam zarodek.

 

A przybywające potem
każdego dnia słoneczne światło i ciepło wzmacnia kiełkujące nasiona - tak w glebie jak i w łonie
b ł o g o s ł a w i o n e j niewiasty.

 

Kościół
zapożyczył od nas
wszystko - i Zwiastowanie,
i Wielkanoc, i Zesłanie
Ducha Świętego.

 

Wielkanoc jednak
przesunął na "bezpieczniejszą"
datę czyli na pierwszą niedzielę
PO wiosennej pełni Księżyca,
kiedy to portal do świata bogów
jest już raczej zamknięty. 

 

A że z odwiecznym świętem
wygrać się nie dało, w wigilię równonocy, 19. marca ustanowiono huczny (pomimo Wielkiego Postu) DZIEŃ JÓZEFA.

 

Kolejny paradoks,
gdyż św. Józef ani
swoim pracowitym 
życiem, ani pokorną
pobożnością nie inspirował
do suto zakrapianych i
frywolnych biesiad.   

 

Pięćdziesiątnica
zaś stała się groteskowym
zesłaniem Ducha Świętego
na... ciała mężczyzn.

 

A z tak
dziwacznego mariażu - istotnie - mógł narodzić się tylko terror, inkwizycje i płonące stosy.  

 

...

 

Potwierdzenie
mądrości starych
kultur czyli okazjonalnego
prawa do uświęconej "zdrady"
męża, żony, narzeczonych...
znajduję we współczesnej
astrologii, a nawet i w
nauce. 

 

Naukowcy
dowiedli, że tzw.
"wstręt fizyczny", jaki
czują wobec siebie niektórzy
ludzie,  świadczy o istnieniu
genów, których połączenie 
groził spłodzeniem
nienormalnych lub
słabych dzieci.

 

I na odwrót! - Potomstwo,
powołane do życia z wielkiej, naprawdę potężnej namiętności, zdaje się być zaliczane do ludzi "lepszej kategorii".  

 

Im gorętszy
i bardziej przesycony
ekstatycznym "ogniem"
pociąg seksualny, tym
potężniejszy duch płodzonego
dziecka.

 

W astrologii 
z kolei istnieją aspekty,
budzące nad wyraz płomienną
miłość i zwierzęcy pociąg, które
wcale nie muszą iść w parze
z poczuciem wspólnoty
intelektualnej czy
duchowej.

 

Bardzo często
są to "ładunki różnoimienne",
przyciągają się, choć na
wskroś do siebie nie
pasują.

 

Pary dotknięte tak szalonym pożądaniem
potrafią odkryć w sobie gwałtowną żądzę, a nierzadko też nagłe, szalone uczucia i ślepe, bezkrytyczne uwielbienie...., którego żadna siła nie jest w stanie powstrzymać!

 

W okresie
wzmożonej aktywności
sił Natury opór
graniczyłby
z cudem.

 

Dając się
porwać i oczarować
kochankowie potrafią
osiągnąć wręcz boskie
spełnienie.

 

Jednak to,
co w akcie miłosnym może być mistyczne i transformujące, w codziennym życiu sprawia, że mogliby się zwyczajnie pozabijać.

 

Ta sama
bowiem żarliwość,
stuprocentowa telepatia
i ponad naturalne wyczulenie
na wzajemne nastroje....
rozciągają się na
wszystkie sfery
życia.

 

Codzienny
stres czy chwilowa
złość także podnoszą się
do niewyobrażalnej potęgi
i mnożą przez dwa.

 

W rezultacie związki
tego typu są gwałtowne i głębokie, ale nietrwałe. Najczęściej burzliwy początek niesie za sobą równie energiczne zakończenie.

 

Jednak
nakręcony w ten
sposób temperament
erotyczny i miłość
rzeczywiście mają wpływ
na inteligencję i geniusz
spłodzonych dzieci.

 

Czy chcemy
tego czy nie, dzieci
te MUSZĄ przyjść
na świat!

 

U Słowian, Celtów, Greków czy Sumerów...
ich dusze przybywały tłumnie właśnie w równonoc wiosenną. I w każdym jednym przypadku... Po uroczystościach przykładnie wracano w zacisze domowego ogniska.

 

...

 

 

Przywrócenie
naturalnych praw 
Kosmosu i Natury zapewne
przypadnie w udziale ludziom,
urodzonym na przełomie
lat 70- i 80-ych (XX w.).

 

Roczniki te
naznaczone są
koniunkcją rewolucyjnego
Urana z transformującym
Plutonem co znaczy, że ich
zaskakujące modele zachowań
mają dokonać przemian
obyczajowych o charakterze
pokoleniowym. 

 

Większość z nich
już teraz żyje bez ślubów lub mają za sobą wiele luźnych związków. Trzeba jeszcze, by wyłoniły  się z tego jasno określone kodeksy moralności, gdyż.... 

 

Potomstwo tej 
generacji niewątpliwie
dokończy to, co zaczęły
i zepsuły dzieci -
kwiaty.

 

Tamtym wolna
miłość aż nazbyt pomieszała
się z powszechnym przyzwoleniem
do wyuzdanej rozwiązłości i cała
idea padła dokładnie tak samo,
jak bachanalia u starożytnych
Rzymian.

 

Tak czy inaczej jawne celebrowanie sił natury w równonoc
stanie się możliwe dopiero, gdy panowie, pełni zwierzęcej namiętności w pierwszy dzień wiosny, zdolni będą w Boże Narodzenie zamieniać się  w świętych Józefów. 

 

A  nasze
dzieci znów -
jak niegdyś - żyć
będą w strukturach,
opartych na prastarych,
sprawdzonych wartościach
w stylu;

 

Rodzina
- ród - plemię.

 

 

...

 

 

W trakcie
ceremonii ayahuaski
obowiązuje (na szczęście)
wstrzemięźliwość,  więc
przenosimy popędy na
wyższe poziomy.

 

TAM, gdzie
człowiek czuje się
kosmicznym dzieckiem
i gdzie wypełnia nas
przeogromna, czysta,
absolutnie bezwarunkowa
MIŁOŚĆ.

 

Ona także poddaje się siłom niewyobrażalnego rozkwitu!!!
Podlega im każda nasza myśl, co znaczy, że każde marzenie, pragnienie, prośba... mogą zostać "wysłuchane". Każdy nasz zamysł obdarzony jest w tę noc potężną siłą sprawczą.

 

Możliwe jest
podłączenie się do
pulsującego Źródła i
zakotwiczenie zupełnie
nowych wzorców żywych
więzi rodzinnych i pierwotnego
poczucia bezpieczeństwa.

 

Każdy wyraża
to na swój sposób;
niektórzy kontemplują
głęboko w sobie, inni lgną
do wspólnego "barłożenia"
- zależy od grupy.

 

Hołdowanie opisanej przez mnie tradycji
możliwe jest jedynie na prywatnych spotkaniach, po ceremonii... Czasu jest dość - aż do pierwszej pełni Księżyca (bo to się i tak dzieje!).

 

Dodać też  
muszę, że dzisiejsze
pary dobierają się na
zasadach dopasowania
seksualnego i ów nieokiełznany,
wiosenny popęd często budzi
się wewnątrz starych, od
dawna znudzonych
sobą związków.

 

Jeśli zatem
kobieta nie doświadcza
zwiastowania ani woli bożej,
ma szansę zakochać się lub
przeżyć prawdziwy renesans
własnego małżeństwa.

 

- W szamańskie święto siły Kosmosu
bywają łaskawe dla wszystkich. W każdym przypadku warto użyć tych mocy do uatrakcyjnienia życia na wszystkie możliwe  sposoby.

 

- CZAS szczęścia i 
nieposkromionej radości 
(tańce, hulanki, swawole...)

- "Sylwester" druidów.

- Dzień rusałek i duchów przyrody.

- Wiosenne "dziady" (równe pół 
roku do halloween).

 

Dziwaczna nazwa tego święta,
CZARODZIELNICA, obraźliwa i odstraszająca, musiała zostać ukuta dopiero w czasach chrześcijańskich, ponieważ słowo "CZARY"  miało dla Słowian wydźwięk skrajnie negatywny.

 

Magia to 
wpływ - przejęcie 
losu we własne ręce
z uwzględnieniem
kosmicznych praw
indywidualnej drogi
rozwoju, w harmonii
z Wielkim Planem
Całości.

 

Czary zaś
to wpływ na drugiego
człowieka bez jego wiedzy
i woli czyli... czarna
magia.

 

Czary uprawiali 
czarnoksiężnicy i czarownice -  inkarnacje z ciemnej strony mocy. Parali się nimi też ludzie, którzy upadli - tak nisko, że godni byli najwyższej pogardy.

 

Nasz naród
to od zarania
dziejów urodzone
wiedźmy (wiedzące)
szamani i wielcy
magowie.

 

- SŁOWIANIE
czyli "wiano słów"   
to lud, rozumiejący moc
i potęgę słowa, obdarzony
głęboką WIEDZĄ, etyką
i świadomością.

Na temat genetycznie uwarunkowanych, magicznych predyspozycjach Słowian piszę szerzej w zakładce o różnicach w napoju bogów. 

 

Wiedźma  w odróżnieniu od niewiasty (nie-wiedzącej)
zwana była też "białogłową" od światła, którego doświadczała w procesie oświecenia jak również od siwych włosów, gdyż potężną WIEDZĄ  magiczną dysponować mogła tylko kobieta w słusznym wieku.

 

W  Beltaine
świecąca jako gwiazda
wieczorna Wenus nabiera
szczególnej siły, zsyłając
na Ziemię silne promienie,
wspierające miłość i zdolności
magiczne, w szczególności
magię kobiecą.  

 

I choć
magię uprawiano 
w każde święto, to
jednak przede wszystkim 
w beltaine magowie i wiedźmy
uczyli  naRÓD odpowiedzialnego 
stosowania magii. 

 

Mistrzowie w tej dziedzinie starannie tworzyli
majowe obrzędy i rytuały, układali tańce, wreszcie dobierali właściwe pieśni i zaklęcia, by SŁOWA, wypowiedziane lub wyśpiewane chórem  w magiczną godzinę, dały ludziom duże profity.

 

Otaczano
ich najwyższym
szacunkiem, nagradzano
sowicie i wynoszono na
piedestały właśnie za...
skuteczność tworzonych
przez nich metod.

 

Nieskuteczni
musieli odejść!!!
Nawiasem: warto
by przywrócić takie
właśnie wymogi wobec  
wszelkich przywódców
duchowych (kapłanów).  

 

Owa niezwykła skuteczność
prastarych rytuałów magicznych dawała ludziom gwarancję, że przewodnik duchowy jest nosicielem Wiedzy, w żywym  kontakcie z bogami. - Póki co, znając potęgę słowa, przynajmniej unikajmy określenia "czarodzielnica"!

 

O wiele
bardziej właściwe 
jest tu zapożyczone
od druidów i znane na 
całym świecie określenie
- BELTAINE.

 

- z gaelickiego
"bil tene" ma ponoć
znaczyćOGNIE
SZCZĘŚCIA.

 

Mogą to też być ognie Bela (Belenusa)
- odpowiednika naszego boga "Pana", jak również ognie Swaroga (boga płodności i Słońca), ale... Tak naprawdę nikt nie wie na pewno. Bel w słowiańskim określał kolor biały, a w łacińskim bellus to piękny.

 

...

 

Według   
tradycji ogień
płonął w domowych
ogniskach nieprzerwanie
od halloween aż do
wigilii święta 
beltaine.

 

Wtedy
go wygaszano,
kobiety zaś dokładnie
czyściły piece i kominy
na przyjęcie Nowego - 
Świętego Ognia.

 

Mężczyźni
obchodzili granice posiadłości i przy wtórze działań magicznych naprawiali wszelkie usterki w ogrodzeniach...

 

A po wszystkich
tych, niezwykle starannych
przygotowaniach ludzie z
kilku okolicznych plemion
udawali się na wielką
wspólną uroczystość.

 

Procesję
rozpoczynała
para, symbolizująca
boskich małżonków;
specjalnie wybrana Majowa
Królowa i wskazany przez
nią "Zielony Człowiek".

 

Usadowieni
wygodnie na wozie, usłanym kwiatami, prowadzili swój lud w kamienne kręgi, do świętego gaju lub w inne ustalone, święte miejsce mocy.

 

Tradycja głosi,
że w beltaine granica
między rzeczywistością a
innymi wymiarami staje się
bardzo cienka i niezwykle
łatwo ją przekroczyć.

 

Naturalnym
więc było, że obok
hucznych zabaw odprawiano
uroczystości wiosennych
dziadów.

 

Na grobach
zapalano znicze, potrzebujący zaś i głodni wiedzy udawali się na ceremonię, gdzie szamani kontaktowali ich z duchami przodków lub z bogami.

 

Magiczne napoje,
skomponowane dla
szamanów, magów i
adeptów, stosowane
były tego dnia w ilościach...
hurtowych.

 

W tę niezwykle
czarowną, majową
noc przede wszystkim
miały być wysłuchane
prośby o MIŁOŚĆ, szczęście 
i udane partnerstwo.

 

Kierowaliśmy je
głównie do Leili, odpowiedzialnej za aktywność seksualną, miłość, urodzaj... i do Pana - boga płodnych sił dzikiej, nieokiełznanej Natury.

 

- Modły wznoszono
także do Welesa - boga
sztuki magicznej, przysiąg,
zaświatów i podziemia -
opiekuna pól i zmarłych
przodków.

 

I - oczywiście
do SWAROGA - boga
Nieba i Słońca, które od
tego dnia zaczyna nas
naprawdę mocno
ogrzewać.

 

Ci, którzy woleli się bawić,
tańczyli w tym czasie i biesiadowali do upadłego, jednak... Do  każdej aktywności i zabawy dodawano wiele działań magicznych. Na wodę rzucano zielone girlandy, treść pieśni miała znamiona magicznych zaklęć... itp.

 

Wokół majowego
drzewka urządzano
tańczące korowody.  
Ich ściśle ustalony porządek
miał za zadanie odtwarzać
ruch ciał niebieskich i - przez
zabawę - uczyć ludzi praw,
związanych z mechaniką
Nieba. 

 

- Generalnie
szaleństwa tej nocy
porównać można do
powszechnych dziś
zabaw "sylwestrowych".

 

Bo w czasach,
gdy na półkuli północnej panowały zupełnie inne warunki klimatyczne, rok dzielił się na porę JASNĄ i CIEPŁĄ oraz CIEMNĄ i ZIMNĄ. 

 

Przez pół
roku dominował
Księżyc i jego zimny
blask, a po 1 Maja - Słońce
i jego ciepłe promienie.

 

Przejście
w porę ciepłą
- beltaine -

 

To odwieczny czas zaślubin
bogów płodności. Głównym tematem obrzędów były miłosne uniesienia, płodność, seksualność, zmysłowa przyjemność... - po prostu wesele.

 

Z chrustu
dziewięciu świętych
drzew rozpalano wielkie, 
magiczne ognisko - symbol
powracającej do nas
MOCY SŁOŃCA.

 

Wrzucano do
niego kwiatowe
kadzidła i olejki, aż
wokół obecnych roztaczała
się zniewalająca woń fiołków,
róż i jaśminu.

 

Coraz mocniej buchający w niebo żar
ogłaszał wielki tryumf światła nad ciemnością! Niezwykle ważną rolę odgrywał jego kolor - w barwach boga Pana (czerwono - pomarańczowy) posiadał szczególną moc magiczną; oczyszczał,

 

uzdrawiał, dawał
szansę ochrony przed
wszelkim złem... Z jego
pomocą dokonywano wielu
cudów, odczyniano wiele
uroków. 

 

Śmiałkowie skakali 
ponad płomieniami, by 
zapewnić sobie szczęście 
w małżeństwie, w interesach, 
przedsięwzięciach lub w podróży... 

 

Palono w nim również
gałęzie, ozdobione wstążkami. Każda symbolizowała odrębne marzenie i - gdy ogień strawił całość na popiół - można było być pewnym spełnienia.

 

Kobiety przy
nadziei przechodziły
przez żar lub popioły,
by zagwarantować sobie 
udany poród.

 

A na ZNAK 
cyklicznego odrodzenia
się CZASU odpalano od
świętego ognia pochodnie,
które następnie inicjowały
w każdym piecu ogień na
cały następny rok. 

 

Masowo okadzano dymem domy,
ludzi, zwierzęta,a gdy zgasły ostatnie płomienie, żarzące się jeszcze węgle rzucane były na grządki, by zabezpieczyć rośliny przed suszą i chorobami.

 

Zabawomi
magicznym obrzędom
nie było końca..., a wraz
zzapadnięciem zmroku
dyscyplina moralna
znacznie się
rozluźniała... 

 

Na wszelkie
możliwe sposoby
celebrowano siły
rozkwitu, pobudzonej
Słońcem Matki
Natury. 

 

Młodzi tajemniczo znikali
w mrokach lasów. Oficjalnie, by... zebrać kwiaty. I jak we wszystkie święta, związane z celebrowaniem płodności Natury, znoszono nakaz wierności małżeńskiej bądź celibatu osób samotnych.

 

Pod okiem
wszystkowidzącego
Swaroga i przy aktywnym
współudziale PANA...

 

Dziać się
mogło tylko to,
co ludzie niekoniecznie
rozumieli, ale na pewno
było DOBRE dla całej
społeczności.

 

Zbliżenie pary,
reprezentującej bogów, Majowej Królowej i Zielonego Człowieka, pieczętowało święty związek Ziemi i Słońca.

 

Wielkie, 
miłosne uniesienia
tajemniczych par w 
głębinach lasu, o ile 
dokonane na gołej glebie, 
pomagały Wielkiej Matce 
wzmocnić siły 
rozkwitu.

 

Kochankowie,
którzy ulegli zauroczeniu
sobą, mogli tego dnia
zawrzeć "związek małżeński
na próbę" (rok i jeden
dzień).

 

Jeśli się nie sprawdzili,
po upływie wyznaczonego terminu mieli prawo swobodnie się rozejść. A często się nie sprawdzali, bo - jak nadmieniłam w opisie równonocy wiosennej...

 

- para, którą 
kierują wyłącznie 
popędy Natury rzadko
ma szanse na trwałe 
partnerstwo. 

 

To z tamtych
czasów właśnie
wywodzi się przesąd
o pechowości majowych
ślubów.

 

Jednak jak długo trwało święto,
nikt się tym nie przejmował. Kosmiczny zegar wybijał właśnie godziny wielkiej radości i równie wielkiej magii, więc wszyscy - absolutnie wszyscy - spędzali ten czas w możliwie najprzyjemniejszy sposób.

 

Dla starych
i ciężko chorych 
tworzono majowe
koszyki z prezentami
i pysznościami.

 

Znany nam
z bajek Czerwony
Kapturek z pewnością
szedł do babci właśnie
w beltaine.
😄

  

W tę niezwykle 
magiczną noc wyjątkowo przychylne dla ludzi stawały się duchy przyrody; wszelkiego typu nimfy, elfy, leśne i wodne duszki, chochliki i rusałki. 

 

Wychodziły
z podziemnych
królestw i mogły być
widzialne nawet dla tych,
którzy nie spożywali
żadnych wywarów.

  

Wystarczyło  
włożyć na głowę
wianek z magicznych
ziół, by świat krasnoludków
i Calineczek otworzył swoje
bramy na oścież.

 

O poranku 
skrapiano się pierwszą, majową rosą dla zdrowia, szczęścia i - w przypadku młodych dziewcząt - także dla urody.

 

A w drodze
powrotnej młodzi
obdarowywali ludzi
zebranymi w nocy kwiatami,
pączkami ziół i gałęziami
świętych drzew.

  

Gospodarze
przyozdabiali nimi
drzwi wejściowe dla
ochrony domów przed
wszelkim złem.

 

W zamian hojnie częstowali
świątecznym jadłem, a po sutym, świątecznym śniadaniu wszyscy wracali do zabaw i obrzędów, które trwały aż do zachodu Słońca.

                                                       

 ...

 

Uroczystości
BELTAINE przetrwały
na mojej ziemi (na terenach
druidów) jako "ogień majowy",
"taniec w maj" lub  - niefortunnie
- "ogień  czarownic"... 

 

W Niemczech,
Holandii, Szwajcarii,
Austrii... po dziś dzień
odbywają się w tym czasie
huczne zabawy -  tzw.
TANIEC W MAJ.

 

Wszędzie
"zakwitają" umajone brzózki, wokół których ludzie bawią się weselej niż kiedykolwiek.

 

Rankiem
można natknąć
się na traktory, pełne
tubylców z fioletowymi
nosami i szczęściem
wymalowanym
na twarzach.

 

Szczególnie,
gdy ciągną za sobą
ukradzione sąsiadom,
majowe drzewko. 

 

I choć na skalę 
masową święto to zdecydowanie zdziecinniało, szamani potrafią korzystać z całej jego magii dokładnie tak samo, jak za dawnych czasów.

 

Ponieważ
wszystkie bramy
do "Góry" stają przed
nami otworem, to stworzone
przez nas myślokształty
szybują wprost do
kronik Akaszy.

 

Jest to zatem
najlepszy termin
na przywołanie obrazów
miłości i dobrobytu.

 

Na dostrojenie się do tego,
czego pragniemy. A generowane przez nas  W I Z J E  i  U C Z U C I A  sprawią, że zaczniemy nosić w sobie nową legendę i wkrótce cały Wszechświat uczyni wszystko w celu jej realizacji!

 

Dla Germanów
beltaine to słynna
Noc Walpurgi czyli dawne
"germańskie dziady".

 

Informacje
na temat nocy
Walpurgii, umieszczone
np. w Wikipedii, są smutnym
efektem wielowiekowej
propagandy Kościoła.

 

Do dziś funkcjonuje "wiara".
że w tę szczególną noc stada Mądrych zmierzają tłumnie na miotłach  w kierunku góry Brocken (blisko Hanoweru). - Jest to odwieczne, tradycyjne święte miejsce - dawniej należące do Słowian.

  

Tzw. WIDMO
BROCKEN sprawia,
że cień człowieka
powiększa się i otoczony
jest tęczową aureolą
(glorią).

 

Tak naprawdę
cień ten rzutowany
jest na chmury lub mgłę,
jednak zjawisko zdaje się
nadawać każdemu
chwały.

  

Drugim świętym miejscem
była dla nas Łysa Góra (Góry Świętokrzyskie), gdzie w sanktuarium bogini Leili i jej boskich dzieci ludzie gromadzili się, by ugasić wiecznie płonący, święty ogień, spotkać się z duchami przodków i... 

 

 

Odprawić
wszystkie, związane
z tym świętem obrzędy, 
m.in. - oczywiście - wiosenne
dziady czyli "ceremonie
ayahuaski".  

 

O świcie 
rozpalano nowy
święty płomień - symbol 
nowego początku i...
-jak wszędzie - bawiono
się do upadłego.

 

 ...

 

CZAS MAGII I OBFITOŚCI trwa nieprzerwanie od BELTAINE aż do PRZESILENIA LETNIEGO. 
Ceremonie w tym czasie bywają pomocne w pomnażaniu wszelkich dóbr, tworzenia wzorca bogactwa lub miłości, przyciągania powodzenia a szczególnie.... W poczęciu wyjątkowego dziecka.

 

Człowiek,
spłodzony w
beltaine, rodził się
w okolicach Święta
Ayahuaski jako "dziecko
bogów" (Wodnik).

 

Na pewno
był oryginałem,
obdarzonym własnymi
środkami wyrazu.
Hołdował wolności
i równości.

 

Natomiast dzieci, urodzone w beltaine,
spłodzone podczas festilwalu żniw (1-15 sierpnia), w całej Europie powszechnie uważne były za wybrańców losu.